کد مطلب: 99870 تعداد بازدید: ۴۲۷

مدیر حوزه علمیه خواهران گلستان:

استقلال جامعه اسلامی نقطه مشترک آرمان های حوزه و دانشگاه است

جمعه ۲۸ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۲۱:۴۸:۳۶
مدیر حوزه علمیه خواهران گلستان گفت: وحدت حوزه و دانشگاه به معنای وحدت و استقلال جامعه اسلامی است که تامین نیازهای دینی و دنیوی و دستیابی به توسعه و پیشرفت به آن وابسته است.

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، یکی از مهم‌ترین آرمان‌های بلند حضرت امام(ره) و رهبر معظم انقلاب(مد ظله العالی) که در طی این چهل سال مطرح شده است، مسئله وحدت حوزه و دانشگاه است.

وحدت حوزه و دانشگاه به معنای وحدت و استقلال جامعه اسلامی است که تامین نیازهای دینی و دنیوی و دستیابی به توسعه و پیشرفت به آن وابسته است که اگر وحدت بین این دو نهاد مهم افزایش یابد، رشد، توسعه و پیشرفت انسانی و اجتماعی برای جامعه حاصل می‌شود.

در همین راستا، به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه گفت و گویی با خانم سیده نفیسه حسینی واعظ صورت گرفته است که از نظر می گذرد:

* شما ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

حوزه و دانشگاه دو پدیده مهم و تاثیرگذار در جامعه بوده و در حقیقت لازم و ملزوم یکدیگر هستند زیرا  حوزه در جهت رشد بعد دینی انسان و دانشگاه به منظور رشد بعد علمی و دانش بسیار حائز اهمیت هستند.  اگر وحدت بین این دو نهاد مهم افزایش یابد، رشد، توسعه و پیشرفت انسانی و اجتماعی برای جامعه حاصل می‌شود.

وحدت و همگرايي زمینه‌های گفت و گو و مفاهمه را فراهم می‌کند، زیرا در حقیقت منشاء اختلافات جامعه بشري در انسداد گفت و گو است که در نتیجه آن، باب منازعه و درگيري و جدال باز شده و باعث بروز بداخلاقي‌ها و خشونت‌ها می‌شود.

مراد از وحدت حوزه و دانشگاه، تاکيد بر مشترکات و حفظوحدت و استقلال جامعه اسلامی است که تامین نیازهای دینی و دنیوی و دستیابی به توسعه و پیشرفت به آن وابسته است؛ با حفظ وحدت، مشکلات پيش‌رویِ حرکت جامعه بهتر ديده می شود و درک اين حقيقت که راه عبور از مشکلات اتحاد است، موجب افزایش توان و قدرت‌ می‌شود.

* در شرایط فعلی وحدت حوزه و دانشگاه تا چه حد محقق شده است؟

یکی از مهم­ترین آرمان‌های بلند حضرت امام(ره) و رهبر معظم انقلاب(مد ظله العالی) که در طی این چهل سال مطرح کرده‌اند، مسئله وحدت حوزه و دانشگاه است؛ اما متاسفانه  این آرمان‌ یا خوب فهم نشد و یا در مقام عمل، خوب بدان پرداخته نشده است و یا اینکه در سایه اقداماتی همچون مصاحبه، برپایی همایش و صدور بیانیه قرارگرفته و باعث شده کمتر به عمق آرمان‌های معمار کبیر انقلاب و رهبر معظم انقلاب توجه شود و در نتیجه، متاسفانه باید اقرار کرد این آرمان تاکنون بصورت مطلوب تحقق نیافته است.

* حوزه و دانشگاه هر کدام چه جایگاهی در تمدن اسلامی _ایرانی دارند؟

مسلما نقش علم و دانش و دین در ساختن یک تمدن قابل انکار نیست و علم، دانش، عقلانیت و معرفت دینی و اخلاقی در کنار عناصر دیگر، از عناصر سازنده و جدا نشدنی یک تمدن محسوب می شوند. نقش سازندگی این عناصر در تمدن اسلامی که بر پایه معارف دینی و اسلامی استوار گردیده، تمامی عرصه های زندگی بشر را مورد توجه قرار داده است. از این رو، نهاد حوزه و دانشگاه به عنوان دو مرکز و کانون علمی و پژوهشی کشور، در عرصه معارف دینی و ترسیم علوم مختلف، نقش محوری در پویایی و بالندگی تمدن اسلامی و ایرانی خواهند داشت.
حوزه‌های علمیه به عنوان خاستگاه معارف دینی که هسته محوری تمدن اسلامی را تشکیل می دهد، در تحقق و بالندگی تمدن اسلامی در دو محور حوزه تولید فکر و علم دینی و نیز پرورش انسان‌ها نقش مهمی ایفا می کنند.
در زمینه تولید فکر و علم که از الزامات یک تمدن است، حوزه با تبیین مبانی دینی در ابعاد مختلف می تواند دیدگاه اسلام در مسائل مختلف و جهت گیری دینی حرکت جامعه را در راستای رسیدن به پیشرفت و توسعه مطلوب و پویایی تمدن اسلامی ترسیم نماید و در زمینه پرورش انسان نیز حوزه‌های علمیه نقش محوری و مهمی در تربیت انسان های متعهد و کارآمد و تاثیرگذار در تمدن اسلامی دارا هستند.

درباره نقش دانشگاه، این نهاد از طریق تولید فکر و دانش و پیمودن راه های نو و افق های جدید، نقش اساسی در تمدن اسلامی دارد. مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در این خصوص فرمودند: «باید تولید علم در دانشگاه ها و مراکز علمی کشور، به صورت امری مقدس و عبادت تلقی شود زیرا دانشگاه ها به عنوان یکی از کانون‌های علم و دانش که وظیفه‌اش تعمیق و بسط و گسترش و آموزش علم و دانش هستند و از مهم‌ترین مراکز تأثیرگذار در شکل‌گیری و رشد هر تمدنی می باشند و امروزه اهمیت دانشگاه در تأثیرگذاری بر تمدن ها بدان حد است که باید اذعان نمود که بدون دانشگاه هیچ تمدنی ره به جایی نخواهد برد... »

* چه راهکارهایی برای افزایش این وحدت وجود دارد؟

از راهکارهای مهم برای افزایش وحدت بین این دو نهاد بس مهم، باید به ابزار گفت و گو و مفاهمه اشاره کرد زیرا منشاء بخش عمده اختلافات جامعه بشري ريشه در انسداد گفت و گو دارد که در اینصورت موجب ایجاد منازعه و درگيري و جدال شده و همين سرمنشاء بداخلاقي‌ها و خشونت‌ها است.