داشتن روحیه نیکی به برادران دینی، نشان دهنده پویایی و سلامت جامعه است

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، خانم فاطمه احمدی در ویژه مراسم شهادت امام صادق علیه السلام که با حضور کارکنان و شماری از اساتید مجموعه حوزوی الزهرا سلام الله علیها گرگان برگزار شد، به بیان رهنمودهای امام صادق خطاب به عبدالله ابن جندب از کتاب تحفه العقول پرداخت.

احمدی بیان کرد: امام صادق علیه السلام در اولین توصیه خود به عبدالله بن جندب هشدار می دهد که مواظب شکارگاه ها و دام های شیطان باشد، چنانچه در روایت وارد است مراد از ابزار شکار و دام های شیطان؛ ایجاد مانع در نیکی به برادران و غفلت از انجام نمازهای واجب است.

وی بر اهمیت نیکی به برادران دینی تاکید کرد و افزود: در رفتارها و روابط اجتماعی که تشکیل دهنده بخش عظیمی از زندگی انسان هاست، داشتن حس همیاری و روحیه نیکی به برادران دینی نشان دهنده پویایی و سلامت جامعه است.

استاد حوزه نیکی به دیگران را اعم ازکمک مالی، علمی، معنوی و نیز ایجاد آرامش برای دیگران و دعوت آنان به صبر و امیدواری دانست و گفت: اولین فایده و اثر نیکی به دیگران؛ عبادت و بندگی خداست؛ چنانچه هدف از آفرینش انسان در فرهنگ متعالی قرآن، بندگی و کوشش در مقابل خداوند است که از جلوه های پرارزش این هدف؛ نیکی به دیگران و دیدار آنهاست.

احمدی خاطرنشان کرد: دومین اثر نیکی به دیگران در کلام امام صادق علیه السلام، برخورداری از ثواب سعی بین صفا و مروه است.

وی از دیگر فواید نیکی به دیگران را همانندی کار انسان با کشته شدن در راه خدا دانست و اظهار کرد: در اهمیت این عمل حسنه و نیکو همین بس که امام حسین علیه السلام می فرمایند: «کسی که در دنیا گره گشایی کند، خداوند در دنیا و آخرت گره از کار او خواهد گشود».

مربی فیض نور این مدرسه در ادامه شرح روایت امام صادق علیه السلام عنوان کرد: براساس روایت امام صادق علیه السلام غافلین از نماز، خواب رفتگان در خلوت ها و آنان که در زمان ضعف دین؛ خدا و نشانه هایش را تمسخر می کنند، هیچ بهره ای در آخرت ندارند، چنانچه در روز قیامت خداوند با آنان سخن نمی گوید و به آنان نگاه نمی کند و برای آنان عذابی دردناک است.

احمدی در پایان از دیگر توصیه های امام صادق علیه السلام به ابن جندب را کم خواب و کم گویی مطرح کرد و گفت: باتوجه به نیاز طبیعی و لازم انسان به خواب؛ مذمت آن در این سخن حضرت مربوط به پرخوابی و خواب هایی است که انسان را از انجام وظایف دینی و دنیایی باز می دارد.