داشتن روحیه نیکی به برادران دینی نشان دهنده پویایی و سلامت جامعه است

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، خانم فاطمه احمدی در ویژه مراسم شهادت امام صادق علیه السلام که با حضور کارکنان و شماری از اساتید مجموعه حوزوی الزهرا سلام الله علیها گرگان برگزار شد، به بیان رهنمودهای امام صادق خطاب به عبدالله ابن جندب از کتاب تحفه العقول پرداخت و بیان کرد: حضرت در اولین توصیه خود به عبدالله بن جندب هشدار می دهد که مواظب شکارگاه ها و دام های شیــطان باشد، چنانچه در روایت وارد است مراد از ابزار شکار و دام های شیطان، ایجاد مانع در نیکی به برادران و غفلت از انجام نمازهای واجب است.

وی بر اهمیت نیکی به برادران دینی تاکید کرد و افزود: در رفتارها و روابط اجتماعی که تشکیل دهنده بخش عظیمی از زندگی انسان هاست، حس همیاری و روحیه نیکی به برادران دینی، نشان دهنده پویایی و سلامت جامعه است.

استاد حوزه با برشمردن فعالیت خیر و خداپسندانه، نیکی به دیگران را اعم از؛ کمک مالی، علمی، معنوی و نیز ایجاد آرامش برای دیگران و دعوت آنان به صبر و امیدواری دانست و گفت: اولین فایده و اثر نیکی به دیگران؛ عبادت و بندگی خداست؛ چنانچه هدف از آفرینش انسان در فرهنگ متعالی قرآن، بندگی و کوشش در مقابل خداوند است که از جلوه های پرارزش این هدف؛ نیکی به دیگران و دیدار آنهاست.

احمدی خاطرنشان کرد: دومین اثر نیکی به دیگران در کلام امام صادق علیه السلام؛ برخورداری از ثواب سعی بین صفا و مروه است.

وی از دیگر فواید نیکی به دیگران را همانندی کار انسان با کشته شدن در راه خدا دانست و اظهار کرد: در اهمیت این عمل حسنه و نیکو، همین بس که امام حسین علیه السلام می فرمایند: «کسی که در دنیا گره گشایی بکند خداوند در دنیا و آخرت گره از کار او خواهد گشود»؛ همچنین همنشینی با حورالعین در آخرت از دیگر فواید برطرف نمودن گرفتاری دیگران است که امام علیه السلام در این روایت بدان اشاره فرموده است.

مربی فیض نور این مدرسه در ادامه شرح روایت امام صادق علیه السلام عنوان کرد: براساس روایت امام صادق علیه السلام غافلین از نماز، خواب رفتگان در خلوت ها و آنان که در زمان ضعف دین؛ خدا و نشانه هایش را تمسخر می کنند هیچ بهره ای در آخرت ندارند، چنانچه در روز قیامت خداوند با آنان سخن نمی گوید و به آنان نگاه نمی کند و برای آنان عذابی دردناک است.

وی در پایان از دیگر توصیه های امام صادق علیه السلام به ابن جندب را کم خوابیدن و کم گویی مطرح کرد و گفت: باتوجه به نیاز طبیعی و لازم انسان به خواب؛ مذمت آن در این سخن حضرت مربوط به پرخوابی و خواب هایی است که انسان را از انجام وظایف دینی و دنیایی باز می دارد.