دعا كردن، همراه و همرنگ شدن با كلّ هستى است

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، خانم مریم خادمی در جلسه ای که در مسجد روستای پیرحاجی به دعوت فرمانده پایگاه بسیج بنت الهدی این روستا در جمع گروهی از بانوان برگزار شد، بیان کرد: دعا كننده با انسان غافل از خدا متفاوت است و سنّت خداوند لطف به اوّلى است، نه دوّمى.

وی با بیان اینکه دعا و گفتگو با خداوند، ظرفيّت انسان را براى دريافت الطاف الهى بيشتر مى‌كند، توضیح داد: توسل و زيارت اولياى خدا، شرايط انسان را عوض مى‌كند؛ چنانكه اگر كودكى همراه پدر به مهمانى رود، دريافت محبّتش بيش از آن خواهد بود كه تنها برود.

مبلغ حوزه خاطرنشان کرد: در متون دینی و آیات و روایات، تعبیرات درخشانی درباره دعا وجود دارد که نشان دهنده کارکردهای دعا و آثار گسترده آن در زندگی است.

خادمی با اشاره به آیه 186 سوره بقره و توضیح محبت خداوند به بندگان، به موارد عدم استجابت دعای انسان اشاره کرد و افزود: گاهی برآورده شدن حاجت انسان، سبب غفلت از خدا، گاهی نیز موجب گرفتاری و نابودی دین او شده و گاهی برآورده نشدن خواسته سبب دفع بلا از انسان می گردد؛ در این موارد دعای انسان استجابت نمی شود.

وی ادامه داد: دعا كردن، همراه و همرنگ شدن با كلّ هستى است؛ طبق آيات، تمام هستى در تسبيح و قنوت هستند و تمام موجودات به درگاه خداوند اظهار نياز دارند؛ پس ما نيز از او درخواست كنيم تا وصله ناهمگون هستى نباشيم.