استاد مدرسه علمیه الزهرا(س) گرگان:
پیامبر اکرم(ص) به عنوان ریشه و اصل درخت نبوت و دیانت است
شنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۷ ساعت ۱۳:۴۶:۰۳به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، خانم فرحناز رجب زاده در مراسم مشترکی که به مناسبت سالروز شهادت نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه) و امام حسن مجتبی(علیه السلام) از سوی مجموعه های حوزوی الزهرا(سلام الله علیها) گرگان با حضور جمعی از بانوان این شهرستان برگزار شد، با تاکید بر قرائت زیارت جامعه کبیره بیان کرد: زیارت جامعه کبیره دارای مضامین بلند و پرمحتوا، جامع و کامل و سند جامعی در بیان مناقب و فضایل ائمه معصومین(علیهم السلام) است.
وی پیامبر اکرم(صلی الله علیه) را ریشه و اصل درخت نبوت و دیانت نامید و افزود: رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه) پایه و ریشه درخت شریعت و سایر ائمه(علیهم السلام) به عنوان شاخه های این درخت هستند، لذا شناخت و توجه به جایگاه و مقام نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه) حائز اهمیت است چنانکه آیات و روایات متعددی دلالت بر این مطلب دارد.
مشاوره حوزه، در ذیل سخنان خود با طرح این سوال که چرا امام حسن(علیه السلام) در زمان معاویه قیام نکردند، پاسخ داد: اگر امام حسن جای امام حسین(علیهما السلام) بود، قیام می کردند و همچنین اگر امام حسین جای حسن(علیهما السلام) بود، صلح می شد؛ صلحی که امام حسن کم از قیام امام حسین نبود، چنانچه استاد مطهری در کتاب سیری در سیره ائمه اطهار(علیه السلام) به این مطلب اشاره کردند.
رجب زاده به بیان عوامل صلح امام حسن(علیه السلام) پرداخت و خاطرنشان کرد: تفاوت موقعیت اجتماعی دو امام، جو فرهنگی و افکار عمومی، روحیات و رفتار معاویه و یزید از عوامل صلح امام حسن(علیه السلام) شد.
وی اضافه کرد: صلح و جنگ تابع شرایط است، همچون زمان امام حسین(علیه السلام)، پیامبراکرم(صلی الله علیه) و امام علی (علیه السلام) که هر کدام با توجه به شرایط زمان خود بهترین راه را برای حفظ دین اسلام در پیش گرفتند.
استاد حوزه در راستای اوصاف و ویژگی های امام حسن(علیه السلام)، به صفت کریم ایشان اشاره کرد که برگرفته از بخشش زیاد به مردم می باشد.
رجب زاده عنوان کرد: از دیگر اوصاف امام حلیم بودن است، البته به کسی حلیم گفته می شود که در مقابل پنج حالت بردباری نماید؛ ذلیل کردن شخصی که عزیز است، متهم کردن شخصی که صادق است، خوار شدن کسی که مردم را دعوت به حق می کند، مورد اذیت قرار دادن فرد بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشد و مخالفت با او زمانی که حق خود را مطالبه نماید.