روح و حقیقت گناه، مخالفت با فرمان الهی است

«آیت الله سیدکاظم نورمفیدی» در جمع طلاب مدرسه علمیه الزهرا(س) به مباحث هفته گذشته خود پیرامون توصیه های پیامبر(ص) به عبدالله بن مسعود و همراهانش ادامه داد و گفت: گناه و معصیت از نظر ظاهر به صغیره و کبیره تقسیم می شود، در حالی که روح و حقیقت گناه «مخالفت با فرمان الهی» است و از این جهت فرقی میان گناه صغیره و کبیره وجود ندارد.

وی پیرامون کوچک شمردن گناه به روایتی استناد کرد و بیان داشت: پیامبر(ص) خطاب به عبدالله ابن مسعود فرمود: «هیچ گناهی را کوچک فرض نکرده بلکه کبائر را هم اجتناب نمایید، زیرا بنده زمانی که در قیامت به گناهانش می نگرد نافرمانی خدا آن قدر برایش سوزاننده می شود که به جای اشک از چشمان او خون جاری می گردد» .

نماینده ولی فقیه در استان گلستان ادامه داد: نبی مکرم اسلام(ص) برای استدلال سخن خود در بحث گناه با استناد به آیه 30 آل عمران می فرمایند؛ «همه اعمال انسان یک وجهه ملکوتی داشته که در روز قیامت برای او مجسم می شود و برای او قابل رویت است. انسان گنهکار با نگاه به اعمال خود در این روز آرزو می کند ای کاش بین من و این عمل فاصله ای به اندازه شرق و غرب باشد و حال آنکه این عمل از او جدا شدنی نیست» .

آیت الله نورمفیدی با بیان این که دلبستگی به دنیا با لقاءالله سازگاری نداشته و انسان را از دیدار خداوند محروم می سازد، اظهار داشت: پیامبر(ص) در توصیه بعدی خود می فرمایند: «من از دو چیز بر امتم می ترسم؛یکی تبعیت از هوای نفس که انسان را از حق و عمل به آن باز می دارد و دیگری آرزوهای دراز به طوری که موجب غفلت از یاد خدا و فراموشی روز قیامت شده و انسان را دلبسته دنیا می کند».

وی در ادامه به تشریح واژه «ذکر» پرداخت و گفت: مردا از «ذکری» ی که در آیات و روایات آمده است، یاد خداوند متعال است به طوری که ذهن انسان را به خود مشغول نموده و هیچ گاه از خاطر او محو نمی شود، زیرا غفلت از یاد خدا موجب هم نشینی شیطان با انسان شده، بنده ای که دلش به یاد خدا نباشد خداوند شیطان را همدم و قرین او قرار داده که هدایت گر او باشد.

امام جمعه گرگان علت تاکید روایات بر تکرارِ ذکر لفظی را این گونه توضیح داد که ذکر لفظی موجب ذکر قلبی و معنوی و جای گرفتن یاد خدا در دل بنده می شود، همچون «ذکر یونسیه» که «اقرار به توحید» و «اعتراف به ستم نسبت به خویشتن» را به دنبال دارد.

آیت الله نورمفیدی از دیگر تاکیدات پیامبر(ص) را انجام اعمال با خلوص و رضای خداوند است دانست و افزود: تنها در این صورت است که عمل انسان مفید خواهد بود، انسان برای دست یابی به «خلوص» باید تعلقات قلبی خود را کم کرده و با ممارست و تمرین فقط برای رضای خدا تلاش نماید.