مبدأ خلقت جهان رحمانیت خدا و مقصد آن رحیمیت اوست

«دکتر محمد حکیمی» در سومين نشست از سلسله نشست های تربیتی با عنوان «معنای زندگی از منظر آیات و روایات» در جمع طلاب این موسسه بیان داشت: اعتقاد به خدا و قيامت است كه به زندگي معنا مي بخشد. هدف از زندگي تقرب به خداست و راه رسيدن به اين هدف بر اساس آيات و روايات "صراط مستقيم" است.

وی افزود: نظام عالم از منظر قرآن و اديان الهي ماهیت «از اویی» و «به سوی اویی» دارد.انسان و جهان هستي بين دو قوس نزولي و صعودي قرار دارند به طوري كه آيه 157 از سوره مباركه بقره دلالت بر اين مطلب مي كند.

استاد حوزه و دانشگاه گفت: جهان هستي داراي حركت مبدا و مقصدي است. مقصد اعلي اين حركت، معاد است. در روايتي از نبي مكرم اسلام(ص) وارد است كه می فرمایند: "دنيا ساعتي است كه بايد در آن به طاعت خدا مشغول بود".

حکیمی یادآور شد: بر اساس آيات شریفه از قرآن كريم اهداف متعددی برای خلقت بیان شده است؛ همچون آزمایش انسان ها در کارهای نیک، عبادت و نیز تقویت معرفت خدا که هدف متوسط نام دارد، ولی هدف نهایی خلقت، تقرب به خداوند عنوان شده است.

وی پیرامون حقیقت تقرب به خداوند خاطرنشان کرد: آیات متعددی در باب نزدیک بودن خداوند به انسان دلالت دارد. همچون آیه 16 از سوره مبارکه ق و 24 انفال. این انسان است که از حضرت حق دور می باشد، این دوری فاصله، حجابی و دوری قلبی است که بواسطه گناه برای انسان ایجاد می شود.

استاد این موسسه ادامه داد: در بین گناهان؛ آنچه فاصله انسان را با خداوند بیشتر می کند، خودخواهی و خودپرستی است. تقرب و نزدیکی به خدا در واقع کنار زدن خودبینی است. روایات متعددی از ائمه معصومین(علیهم السلام) براین مطلب وارد است که حاکی از اهمیت این مسئله می باشد.

حکیمی در پایان یادآور شد: در حدیثی از امیرمومنان علی(ع) وارد است که می فرمایند: همه قرآن در سوره مبارکه حمد خلاصه شده است، همه حمد در بسم الله رحمن رحیم گنجانده شده، در واقع عالَم تجلی ِبسم الله رحمن رحیم است. مبدأ خلقت جهان رحمانیت خدا و مقصد آن رحیمیت اوست، جهان از رحمانیت شروع و به رحمانیت ختم می شود. انسان ها خلق شده اند تا با اختیار خود به رحیمیت خداوند برسند.