ياد مرگ و قيامت، مايه تذكر و تنبه انسان است تا هدف خود را فراموش نکند

حجه الاسلام فضیلت به بحث پیرامون مرگ اندیشی پرداخت و گفت: انسان با مرگ اندیشی به حیات جاودانه پس از مرگ پی می برد و می داند که حیات پس از مرگ نیز ادامه دارد. نه تنها زندگی پس از مرگ ادامه می یابد بلکه جاودانه هم می باشد و لذا باید بیشتر از حیات دنیوی مورد توجه قرار گیرد.

وی در تبیین معنای «مرگ اندیشی» گفت: مرگ اندیشی به معنای دست كشیدن از دنیا نیست، بلكه منظور از آن بهره گیری درست از امكانات دنیاست كه نحوه استفاده از آن، زمینه ساز زندگی آخرت خواهد بود. انسان غالبا در دوران زندگى دنيا، از هدف اصلى غافل مى شود و به گونه اى رفتار مى كند كه گويى، هميشه در دنيا خواهد ماند.

مدیر کل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان افزود: ياد مرگ و قيامت، مايه تذكر و تنبه است كه انسان هدف را فراموش نكند و اعمال و تصميم هاى خويش را با توجه به هدف تنظيم كند. از اين رو، در روايات بسيارى، ياد مرگ و قيامت مورد تشويق قرار گرفته است.

حجه الإسلام فضیلت در ادامه به بیان آثار ياد مرگ و قيامت پرداخت و بیان کرد: از مهمترین آثار یاد مرگ بیداری از غفلت است. مرگ يك امر عدمي و به معناي فنا و نيستي نمی باشد بلكه يك امر وجودي است. يك انتقال و عبور از جهان به جهان ديگر است، در حقيقت مرگ پايان راه نيست بلكه آغاز راهي است كه به وسیله آن به جهان ديگر منتقل مي شويد.

وی ادامه داد: مرگ نه تنها موجب نمي شود تا زندگي، پوچ و بيهوده جلوه كند بلكه به زندگي اين جهاني معنا و مفهوم مي بخشد. یکی از كاركردهاي مرگ، معنابخشي به زندگي دنيايي است؛ چون مرگ است كه آفرينش هستي را از بيهودگي خارج مي سازد و بدان جهت، معنا و مفهوم مي بخشد.

وی ضمن بیان این روایت معصوم «الناس نیام و اذا مات تنتبه‏» خاطرنشان کرد: مردم در زندگى چنان‌اند که در حال خواب و بی‌‌‏خبرى به سر می‌برند و آنچه در نظر دارند مانند وهم است که بر پایه و اساسی استوار نخواهد بود و زمانی که می‌میرند، شئون وجودى برایشان آشکار خواهد شد. چنان‌که انسان بعد از بیدار شدن از خواب به آنچه در آن گذشته، از بی‌اساس بودنش متحیر شده و آسوده خاطر می‌‌شود. مرگ هم بیداری از این دنیا و چشم گشودن به حیات حقیقی است که تعجب و حسرت ما را بر آنچه بر ما گذشته و خیالاتی که ما را بر خود مشغول داشته، بر می‌‌انگیزد.

فضیلت ادامه داد: قیامت متعلق به زمانی است که فرد به انتها می رسد. در واقع ایستگاهی است که یک فاز از حیات به پایان رسیده و حیات دیگر شروع می شود. با مرگ آدمی، قیامت صغرای او شروع می شود و وارد عالم برزخ می شود. به مصداق آیه "تعرف الاشیاء باضدادها" برداشت درست از مرگ موجب برداشت درست از زندگی می شود.