کد مطلب: 160258 تعداد بازدید:

مشاور مدرسه علمیه تخصصی الزهرا(س) گرگان:

نفس مطمئنه عالی‌ترین مقام عبودیت انسان در برابر خدا است

چهارشنبه ۸ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۰:۱۵:۲۷
مشاور مدرسه علمیه تخصصی الزهرا(سلام‌الله‌علیها) گرگان گفت: نفس مطمئنه؛ عالی‌ترین مقام عبودیت انسان در برابر خدا است.

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، خانم فرحناز رجب زاده در ویژه مراسم عزاداری حضرت ‌ابا عبدالله ‌الحسین(علیه‌السلام) که در جمع شماری از بانوان شهرستان گرگان برگزار شد، با استناد به سوره فجر گفت: سوره فجر به سرگذشت اقوام پیشین که با طغیان و نافرمانی، دچار عذاب الهی شدند، اشاره می‌کند، این سرگذشت‌ها به عنوان درس عبرتی برای انسان‌ها بیان شده‌اند.

وی محور این سوره را تعلق به دنیا دانست و بیان کرد: نعمت دادن و دریغ داشتن نعمت از سوی خداوند، برای امتحان است که معلوم شود انسان برای حیات واقعی خود که آخرت است چه چیزی را پیش می فرستد، این امتحان‌ها برای سنجش میزان ایمان و عمل انسان‌هاست.

استاد مدرسه علمیه تخصصی الزهرا(سلام‌الله‌علیها) گرگان با اشاره به آیه «وَ أَنَّی له الذکری» ادامه داد: تذکر زمانی سودمند است که بتواند با توبه و عمل صالح آنچه را فوت شده جبران کند، حال آنکه در روز قیامت جای توبه و عمل نیست.

خانم رجب زاده حماسه عاشورا در محرم 61 قمری را یکی از تفاسیر سوره فجر برشمرد و اضافه کرد: طبق برخی روایات از میان سوره‌های قرآن، سوره فجر به امام‌حسین(علیه‌السلام) اختصاص داده شده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود در بحث از "امام حسین(ع) مظهر نفس مطمئنه" به روایتی از امام‌صادق(علیه‌السلام) استناد کرد و گفت: «امام‌حسین(علیه‌السلام) جلوه تام و تمام این آیه است و این سوره حسین بن علی است و هرکس آن را بخواند، در روز قیامت با حسین بن علی در درجه او از بهشت خواهد بود».

مشاور مدرسه علمیه تخصصی الزهرا(سلام‌الله‌علیها) گرگان با اشاره به این مطلب که «نفس مطمئنه؛ عالی‌ترین مقام عبودیت انسان در برابر خدا است»، توضیح داد: نفس‌مطمئنه نفسی است که با علاقه به خدا و یاد خدا آرام گرفته و بدانچه خدا راضی است، رضایت می دهد و در نتیجه خود را بنده ای می بیند که مالک هیچ خیر و شر و نفع و ضرری برای خود نیست و دنیا و نفع و ضرر آن را امتحان الهی می داند.

خانم رجب زاده افزود: انسان دارای نفس مطمئنه اگر غرق در نعمت دنیایی شود به طغیان و گسترش دادن به فساد و استکبار وادار نمی شود و اگر دچار فقر و فقدان شود، این ناملایمات او را به کفر و شکر وا نمی دارد و در عبودیت پابرجا و از صراط مستقیم منحرف نمی شود.