طلبه کارآمد در تشخیص انحرافات و آسیب‌ها مهارت دارد

به گزارش روابط عمومی حوزه‌ علمیه خواهران گلستان، خانم حسینی واعظ در جمع طلاب نوورود مدارس علمیه خواهران استان گلستان پیرامون «تفقه در دین» سخن گفت و به تشریح معنای تفقه پرداخت و بیان کرد: فهم‌ و نگاه عمیق و توام با ارزیابی دقیق نسبت به پایان و نتیجه رفتار دینی، تمام معنای تفقه در دین است.

ویبه وظیفه طلبه‌ها اشاره کرد و اولین وظیفه را تبیین و تفسیر دین اسلام و پاسداری از آن دانست و توضیح داد: با توجه به روایات متعدد از معصومین، مؤمنان فقیه، دژهای اسلام‌ هستند که دین اسلام را از آسیب‌ها و انحراف‌ها حفظ می‌کنند.

مدیر حوزه علمیه خواهران گلستان درباره حداقل شناخت دین گفت: حداقل شناخت، درجه‌ای از دین‌شناسی و فهم موزون دین است که اگر طلبه آن را نداشته باشد، رسالت خود را ایفا نخواهد کرد.

خانم حسینی واعظ خاطرنشان کرد: شناخت چهره موزون دین هرچند به اعتماد دیگران به دست آمده باشد، بسیار ارزشمند است و حد نصاب طلبگی به شمار می‌رود؛ دین‌شناسی تحقیقی و داشتن ملکه اجتهاد، ضرورت صنفی طلبه نیست، گرچه این ملکه در کارآمدی طلبه بسیار تأثیرگذار است و برای ترسیم سیمای طلبه موفق، باید اجتهاد را به عنوان یکی از شرایط اصلی بیان کنیم.

وی گفت: طلبه هم باید با آموزه های اصیل دین آشنا باشد و هم آموزه های تقلبی مشابه را بشناسد، هنر تشخیص بدعت‌ها و تحریف‌ها را داشته و نسبت به تأویل‌ها و استنادات ناروا واکنش نشان دهد.

استاد حوزه افزود: هرقدر طلبه در تشخیص انحرافات دقیق‌تر باشد و قدرت حدس لوازم و فروعات مخفی گزاره‌ها را پیش از بروز آسیب، بیشتر داشته باشد، موفق‌تر، کارآمدتر و ارزنده تر است.

خانم حسینی واعظ، مطالعه مستمر آیات و روایات و آثار اندیشمندان بزرگ اسلامی، و ارتباط با عالمان دین را برای رسیدن به حدنصاب دین‌شناسی ضروری دانست و ادامه داد: طلبه موفق بر حداقل‌ها اکتفا نمی‌کند و پس از تحصیل حد نصاب، به مراتب برتر دین‌شناسی یعنی ملکه اجتهاد و تسلط بر استنباط از منابع اصلی نیز می‌پردازد.

وی آشنایی با علوم مقدماتی مانند ادبیات عربی، آشنایی با علوم روشی مانند منطق، اصول، رجال، درایه، آشنایی با علوم عقلی، مهارت‌های تحصیلی، مهارت‌های پژوهشی را برای رسیدن به ملکه اجتهاد ضروری دانست.

مدیر حوزه علمیه خواهران گلستان، مهمترین وظیفه طلبه را خودسازی معرفی کرد و گفت: برای هدایت مردم و تربیت و تزکیه دیگران باید بر خودسازی اهتمام داشته و از نفسانیت خارج شویم، عقلانیت کاملی را برای خود ساخته و با جلای قلب و خوش اخلاقی، حقایق را به مردم منتقل کنیم.

خانم حسینی واعظ به کلامی از امام خمینی(رض) اشاره کرد و خطاب به طلاب گفت: باید در حوزه چنان به تربیت و خودسازی بپردازید که طبق آداب و دستورات اخلاقى اسلامى مردم را تربیت کنید.

وی به آفات طلبگی نیز اشاره کرد و با بیان توصیه هایی گفت: تأدیب نفس بسیار مهم است که بدون این، در ایفای مسئولیت موفق نخواهید بود؛ اصلاح از لحاظ اخلاقی و روحی، تدارک کردن اخلاص و قصد قربت و اجتناب از گناه است که اگر فهرستی از وظایف طلبه ها تهیه شود، قطعا سرلوحه آن خودسازی خواهد بود.

استاد حوزه تاکید کرد: شما طلبه‌ها جوانی را قدر بدانید تا این دل‌های پاکیزه آلوده نشود تا شخصیت خودساخته و قلب با ایمان شما در طول زمان با چراغ معنویت روشن بماند و هیچ چیز نتواند جلوی روشنائی و درخشندگی آن را بگیرد؛ لذا، اولین درس ما توجه به خدا و تذکر حضور در محضر پروردگار است.

خانم حسینی واعظ افزود: رسالت طلبه و عالم دینی در حقیقت این است که پیام اصلی دین که عبودیت خدای متعال است، را به مردم ابلاغ کند و مردم را با خداوند و وظایف دینی و اخلاقی خود آشنا سازد، راه معرفت، حکمت و رسیدن به خدا، قرب الهی و کمال انسانی را به ایشان بیاموزد و به آنها کمک کند تا شکوفا و رستگار شوند.

وی همچنین در تشریح معنای تبلیغ گفت: تبلی ابلاغ فرمان مولا و رساندن نظر دین به مردم است که دین برای تمام موضوعات زندگی انسان حکم و دستورالعمل دارد؛ کار طلبه این است که دیدگاه دین را نسبت به موضوعات زندگی، به مردم ابلاغ کرده و با دعوت و تشویق به عمل و بندگی، آنها را نسبت به سرکشی و گناه و عاقبت عذاب بیم دهد و نسبت به سرانجام نیکو و پاداش بهشتی امیدوار سازد.

مدیر حوزه علمیه خواهران گلستان در تشریح وظایف طلبگی به آیه 122 سوره توبه معروف به آیه نفر «و ما کان المومنون لینفروا کافه فلو لا نفر من کل فرقه منهم طائفه لیتفقهوا فی الدین و لینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون» اشاره و تشریح کرد: «ولینذروا قومهم» خودسازی و انزار را از وظایف طلبه‌ها می‌داند، یعنی مردم را از گمراهی بترساند و مانع انحراف آنان از بندگی خدا شده و مردم را به سوی بندگی خدا هدایت نماید.

خانم حسینی واعظ در تبیین کلمه «قومهم» توضیح داد: یک طلبه باید مخاطب شناس باشد و در سخن گفتن با زبان مردم و گروهی که می خواهد برای ایشان به تبلیغ و هدایت دینی بپردازد، آشنا بوده و مهارت های لازم را داشته باشد.