پیامبر(ص) و پیشوایان دین هیچگاه آغازگر جنگ نبودند

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، نشست هم‌اندیشی با موضوع بررسی "علل صلح امام حسن(ع)"در مدرسه علمیه کوثر علی آبادکتول برگزار شد.

فاطمه نیل‌برگی کارشناس دینی مدرسه علمیه کوثر علی‌آباد کتول صلح امام حسن(ع) با معاویه را از دشوارترین حوادث تاریخ دانست و بیان کرد: صلح امام حسن(ع) به عنوان یکی از مهم‌ترین و چالشی‌ترین بحث های تاریخ تشیّع شناخته می‌شود؛ که بررسی دلایل این صلح و بعد از آن قیام امام حسین(ع) همواره ذهن مسلمانان را در اعصار مختلف به خود مشغول داشته است.

وی با بیان مصلحت‌های عمومی در زمان امام حسن(ع) خاطرنشان کرد: سیره پیامبر و پیشوایان دین این بود که هیچگاه آغازگر جنگ نبودند، و در آن زمان خطر تهاجم خارجی و حمله رومیان همواره سرزمین مسلمانان را تهدید می کرد.

در ادامه این نشست، خانم محدثه عسکری طلبه مدرسه علمیه کوثر علی آباد کتول به دلایل صلح امام حسن(ع) اشاره کرد و گفت: امام حسن(ع) بنا به ضرورت حفظ اصل اسلام و نیز جلوگیری از خونریزی بی نتیجه، از مقصد اصلی خود یعنی جنگ شرافتمندانه با معاویه خودداری کرد و صلح را تحت شرایطی خاص قبول کردند.

وی با اشاره به بی بصیرتی و دنیاطلبی برخی از خواص عصر امام حسن(ع) ادامه داد: بی گمان یکی از علل اصلیِ صلح امام حسن(ع) حمایت نکردن مردم از آن حضرت بود، که اگر مردم کوفه از او حمایت می کردند و فرماندهان سپاهش به او خیانت نمی‌کردند، حضرت صلح نمی کرد؛ چنانکه فرمودند: «به خدا سوگند، من از آن جهت کار را به او سپردم که یاوری نداشتم».

مبلغ مدرسه علمیه کوثر علی آباد کتول به دیگر دلایل صلح امام حسن(ع) پرداخت و خاطرنشان کرد: اگر امام حسن می جنگید، یک جنگ چند ساله ای میان دو گروه عظیم مسلمین شام و عراق رخ می داد و ده‌ها هزار نفر از دو طرف بدون هیچ‌گونه نتیجه‌ای تلف می شدند.

عسکری، همچنین در تبیین علت قیام امام حسین(ع) افزود: در عصر ابا عبدالله(ع) بر خلاف زمان امام حسن(ع)، بدعت هاى زیادى در اسلام به وجود آمد که اگر قیام نمی‌کردند، چیزى از اسلام باقى نمی‌ماند.

وی ادامه داد: همچنین امام حسین(ع) مى دانستند که جد بزرگوارش فرمودند: «آن جا که بدعت ها ظاهر گردد، بر عهدة عالمان است که حقایق را بگویند و اگر کتمان کنند، لعنت خدا بر آنان باد» و امام حسین(ع) در زمانی قیام کردند که انحراف دستگاه حکومت چند برابر شده بود؛ از نظر اجتماعى نیز اوضاع بر اثر ظلم و بیدادگرى حاکم، مردم را به ستوه آورده و نارضایتى عمومى بیداد مى ‏کرد.

در ادامه، خانم عسکرنژاد کارشناس دینی مدرسه علمیه کوثر علی آباد کتول نیز با توجه به شرایط عصر امام مجتبی(ع) گفت: در عصر امام حسن(ع) یکى از شرایط انقلاب فراهم آمده بود ولى شرط دیگر، که وجود روح حماسه و ایثارگرى است، جز در تعداد اندکی فراهم نبود.

وی ادامه داد: بنابر شرایط عصر امام حسن مجتبی(ع)، هر چند نمى‏ توانست پیروزى نظامى به دست آورد، ولى حرکتى پدید آورد که پایه نظام ستمگر را لرزاند و روح خروش و حماسه را در کالبد مسلمانان و همه آزادى‌خواهان جهان دمید و آثار بسیار گران‌ بهایى در تاریخ بشر بر جاى گذارد.