دنیا بستر تکامل و پرورشگاه جان انسان است

به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران گلستان، خانم سیده طاهره موسوی در پنجمین جلسه از سلسله نشست های تربیتی خود که از سوی مدرسه علمیه الزهراء(س) گرگان برگزار شد، بر محاسبه و مراقبه اعمال تاکید کرد.

وی افزود: انسان دارای مراتب وجودی است که هر مرتبه دارای اعضا و جوارح مختص به خود است، بر این اساس، اولیاء الهی می فرمایند: «خدایا با تمام لسان‌هایی که دارم از تو سپاس‌گزاری می‌کنم».

استاد حوزه ضمن بیان نقش زمان و حالت دعا، بر حال دعاکردن تاکید کرد و با اشاره به کلام نبی مکرم اسلام(ص) در خطبه شعبانیه ادامه داد: اوقات صلوه بهترین زمان برای نظر رحمت خداوند به بندگان بوده و این نظر رحمت غیر از نظر رحمت عامه‌ای است که خداوند به همه موجودات دارد.

موسوی با اشاره به عبارت "یا ایها الناس ان انفسکم مرهونه" گفت: رهن به معنای ودیعه نیست بلکه به معنای حبس بوده و کارهای انجام شده انسان محبوس است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا حبس جان انسان شامل اعمال خوب و بد می شود؟ ، با استناد به آیه  38 سوره مبارکه مدثر به حبس جان انسان‌ها توسط اعمال پرداخت و اضافه کرد: با توجه به آیه فوق، انسان در اعمال خوب محبوس نیست اما در اعمال بد محبوس بوده که مانع رشد و شکوفایی می شود.

مبلغ بعثه رهبری، به وسیله نجات انسان از حبس اشاره کرد و گفت: استغفار گناهان، وسیله نجات انسان از حبس است، چنانچه روایات هم بر این مطلب دلالت دارد مثل اینکه اعمال بد انجام نشده است، البته ذکر لفظی استغفار، اثر ندارد.

موسوی در بخش دیگری از سخنان خود به ادله متمایز بودن ماه مبارک رمضان پرداخت و تصریح کرد: زمان‌ها از نظر اثردهی مساوی نیستند، تفاوت زمان به خاطر حوادث و اتفاقاتی بوده که در آن زمان واقع می شود.

وی اضافه کرد: از آیات سوره مبارکه دخان و قدر استفاده می شود که قبل از نزول قرآن، این شب با شب‌های دیگر فرق داشته و به عنوان ظرف نزول قرآن انتخاب شده است.

موسوی با اشاره به این مطلب که بین ماه رمضان با بقیه ماه‌ها در پرورش اعمال انسان فرق است، احكام نجومي را یکی از ادله متمایز بودن ماه مبارک رمضان از دیگر ماه ها دانست.

وی ادامه داد: اجزاء زمان در پرورش وجود انسان با هم یکسان نیستند، چنانچه انسان در عالم دنیا در دامن طبیعت رشد می‌کند و دامن طبیعت به منزله اعوش مادر برای پرورش جان و اعمال انسان است.

استاد دانشگاه افزود: مرحوم علامه طباطبايي در ذيل آيه 19 سوره مبارکه قمر، بحث مفصلی را پيرامون سعد و نحس ايام بیان می کنند، بدین معنا که در سعد ايام، اعمال آدمي براي صاحب خود با خير و بركت و در نحس بودن ايام كارها با نتيجه خوبي همراه نخواهد بود.

موسوی، دنیا را بستر تکامل و پرورشگاه جان و به تعبیر برخی؛ مدرسه و رحم جان انسان برشمرد.